خب بهترین کار چندتا آرزو هست
اولیش اینکه یکی بهتر از من پیدا بشه(که می شه) که بتونه اون قسمتی از آرزوها تو که من برآورده نکردمو برآورده کنه مخصوصا اون بزرگ بزرگه که خوشبختیتو بهش گره زدی و بخاطرش از خیلی چیزا گذشتی
.
.
دومیش هم یک جوری به همون اولی ربط داره ، اونم اینه که آرزوت ایقدر بزرگ باشه و وقتی برآورده شد آینقدر احساس رضایت و شادی کنی که یک آخییییش حسابی بعدش بگیو حتی نخوای به پشتت نگاه کنی که کسی بود و خاطره ای گذاشتو رفت
.
.
سومیش اینکه بعد از آخیییشت اگرم به عقبت یه سری زدی و دوباره جلوتو نگاه کردی هیچ وقت و هیچ وقت واسه لحظه ای هم که شده این فکر به ذهنت نرسه که خوب آخرش این بود!من موندمو یک آرزوی برآورده شده و یک عالمه خاطره واسه از یاد بردن!کاش می شد ادامه ی اون خاطراتو آرزو می کردم و واسه رسیدن بهش می جنگیدم!!!
.
.
راستی مگر قرار نبود تا بشه و بره توی صندوقو کسیم سراغشو نگیره!!! نیومده که آتش انداخت به همه چیزو همه چیزو سوزاندو تمام.
.
.
یه آرزوی دیگه!!!کاش یاد بگیری که تمام پل هاتو هیچ وقت با هم خراب نکنی چون هیچ کسی حاضر نمی شه هی بخواد روی خرابه ها دوباره پل بسازه یک روز چشم باز می کنی می بینی که نه از دست تو کاری بر می یاد نه هیچ کسه دیگه.
داشتم فیس بوکو نگاه می کردم و کسانی که لایک کرده بودن
همش این سوال واسم پیش اومده که چرا یکی باید یک کاری رو شروع کنه و چنان با سرعت همه چیزو زیرو رو کنه و آخرشم تمام راهها رو جوری خراب کرده باشه که هیچ راهی و پلی نمونده باشه جز لایک کردن استاتوس غمگین عزیزش!!!! واقعا دیگه چه لزومی داره این کار و دیگه چه دردی رو دوا میکنه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
.
.
از جهت سنگ و لاخم، خودت نخواستی از جاده ی اسفالت کنارش که واست ساخته بودم رد بشی،تو خوشبختی رو توی بالا رفتن از این سنگ و لاخ می بینی و من توی اون کنار گذر صافی که واست ساخته بودم،تو فقط لحظه رو می دیدی و من همراه بودن در کل مسیرو!
ولی خوب نخواستی و نشد
.
.
توهم مواظب خودت باش
(کاش یک روز که مثلا 10 سال دیگه باشه و به آرزوتم رسیدی به اینجا سر بزنی و از راهی که انتخاب کردی راضی و خشنود باشی)
