باور!

چیزی که هنوز برام غیر قابل باوره و از توی شوکش نمیتونم بیرون بیام اینه که 

واقعا عمق عشق و احساساتت که میخواست یه عمر زندگیمون رو به هم گره بزنه همین بود ؟!؟!؟ 

اقیانوسی به عمق یه لحظه و یه بند انگشت !؟؟!؟! حتی کم عمق تر از کل اشکهایی که من به خاطرت ریختم؟!؟!

 این بود عشق بیکرانی که میخواستی به من ببخشی؟!؟!؟

عشقی که ارزش یک جمله توضیح ، یک لحظه نگاه، و یک خدا به همراهت هم نداشت !؟!؟؟!

آره ، به همین سرعت و سادگی نتیجه ی راه همواری که واسمون ساختین  رو دیدی ! فرار! راه باز جاده دراز ! جدایی ! 

راحت ترین راهی که میتونستین برای اینکه آب تو دلتون تکون نخوره بسازین ! فرار از تعهد و مردانگی !

و هرچی خواستم کاری کنم که حتی شده راهی به باریکی و سستی تار عنکبوت بتونه کنار هم نگهمون داره نذاشتی که هیچ ، همونم پاره کردی !

منم دلم میخواد ببینم ۱۰ سال دیگه تو اینجا چی مینویسی ! دلم میخواد ببینم چه جوری تمام حرفهایی که میگفتی از عمق صداقت و وجودته میتونی به یکی دیگه هم بزنی ...

بازم موندم که چی رو باید باور کنم ! کدوم حرفا! کدوم نگاها  ! کدوم اتفاقا! کدوم انتخابا!!!  فقط میدونم که  تلخ ترین چیزی که باید  باورش  کنم اینه  که هیچکدوم همدیگرو انتخاب نکردیم !!!! و این زجرم میده همینطوری که تورو زجر میده ....

و شک ندارم که تنها موندن بسیار راحت تر از اینه که توی آغوش کسی باشی  ولی  به یاد یک نفر دیگه  .... 

                                                                                                                                 ....... برای هردومون .