مرا عهدیست با جانان...
دیگه بودنى نیست که سالگردى داشته باشه!!!
اما میتونى سالگرد نبودنت رو جشن بگیرى...
هرچقدر هم تلاش کنی یادها ، خاطره ها، گفته ها و ... رو از جلوی چشمات ، از دورو برت یا هرجای دیگه محو کنی ...
هیچ وقت نمیتونی اون چیزهایی که تو ذهن من ، ذهن خودت و ذهنه خییییلی های دیگه نقش بسته رو با یک کلیک پاک کنی ! هیچ وقت !!!
پس با این کار نه خودت رو گول بزن نه کسانی رو که قراره یه روز وارد زندگیت بشن !!! حقیقت با این کارها عوض نمیشه ! لا اقل حرمت گذشته ی خودت رو حفظ کن ! حرمت نون و نمک هایی که خوردی !
با فریب دادن دیگران ،هیچ وقت به جایی نمیرسی !!! با چشماتو بستن و گوشاتو گرفتنهم ، همین عروسک خیمه شب بازی که تو ۳۰ سالگی هستی ، باقی خواهی موند!!!
حقیقت تلخه ! اما باید چشمتو باز کنی و ببینیش !!! دیر یا زود !
حقیقت تلخ است... اما ...
قصه از اونجا شروع میشه که نه تو میدونی بدتر از من چه جوریه !
و نه من میدونم بهتر از تو میتونه چه جوری باشه !!!
اما امان از اون روزی که جفتمون اینو بفهمیم !!!
اون روز تو به حال امروز من میوفتی !
بی اینکه راه برگشتی برات وجود داشته باشه !
و من ... شروع تازه ای در زندگیم رغم خواهد خورد ...
و خواهم خندید ... به امروزها و دیروزهایم ... که تباه شد....!
خزان عشق
شد خزان گلشن آشنائی
باز هم آتش به جان زد جدائی
با تو وفا کردم تا به تنم جان بود
مهر و وفاداری با تو چه دارد سود
آتش خرمن مهر و وفائی
نوگل گلشن جور و جفائی
از دل سنگت آه ه ه ه ه ....
